Elke fase van kanker roept nieuwe vragen op

De diagnose kanker kan je hele leven op z’n kop zetten. Je belandt in een achtbaan van gevoelens en emoties van ongeloof, ontkenning, onmacht, verdriet, angst en misschien ook wel woede.

Een dergelijke nieuwe en ingrijpende gebeurtenis roept ook veel vragen op. Hoe ga ik om met alle nieuwe emoties, de lichamelijke veranderingen, de vermoeidheid, de pijn. Wat en op welke manier vertel ik het aan de mensen om mij heen? Hoe moet het verder met mijn kinderen? Wat kan en mag ik nog wel en wat niet? En wat als ik niet meer beter wordt? De hulp van een oncologisch counselor kan in deze fase houvast bieden.

Marijke Verhoeven werkt al meer dan 30 jaar als oncologisch verpleegkundige en is tevens gediplomeerd counselor/coach. Zij biedt sociale en emotionele begeleiding aan kankerpatiënten in alle fasen van hun ziekte en herstel. Naast deze persoonlijke begeleiding begeleidt zij ook groepen in het nazorgtraject voor ex-kankerpatiënten, Herstel en Balans. Om feeling te houden met en op de hoogte te blijven van de actuele ontwikkelingen binnen de oncologie, werkt Marijke parttime als oncologieverpleegkundige in het UMC St. Radboud ziekenhuis in Nijmegen. “In mijn werk als counselor is het een groot voordeel dat ik naast de emotionele en psychosociale kant ook de praktische problemen ken waar kankerpatiënten mee te maken krijgen. Ik ken de bijwerkingen en gevolgen van chemotherapie, bestralingen en andere behandelingen en kan mensen daarop voorbereiden en in begeleiden.”

Belangrijkste uitgangspunt is dat mensen zelf aangeven wat ze graag willen bespreken. “De een wil vooral praktische tips, een ander zoekt antwoorden in gesprekken over zingeving en spiritualiteit. Maar het komt ook voor dat ik met mensen meega naar het ziekenhuis voor de behandeling of een gesprek met de arts.” Ook partners en andere gezinsleden kunnen worden betrokken bij de counseling. Is iemand lichamelijk niet in staat om naar Marijke toe te komen, dan komt zij aan huis. Elke fase roept andere vragen op waardoor ook de behoefte aan begeleiding en hulp voortdurend kan veranderen. “Als patiënt moet je leren om te gaan met je omgeving en de reacties van andere mensen. Niet alleen tijdens de ziekte maar ook wanneer je bent hersteld. Soms verwacht de omgeving dat je weer helemaal de oude bent en op dezelfde voet verdergaat als voor je ziekte. Ook is het vaak wennen dat je niet meer als patiënt benaderd wil worden. Maar je leven is voor altijd veranderd: door wat je hebt meegemaakt, door blijvende lichamelijke veranderingen en door de angst dat het terugkomt. Het oppakken van je leven is vaak net zo moeilijk als het overwinnen van de ziekte zelf”.

Gezond en Zorg special van Wegener, uitgave 14 april 2010, auteur: Yolanda Edens.

« terug naar In de pers